اثر کورکومین بر تمامیت غشا و شاخص‏های استرس اکسیداتیو بیضه و سرم موش های تیمار شده با کادمیوم کلراید

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیر کورکومین بر تمامیت غشای پلاسمایی اسپرم و فاکتورهای استرس اکسیداتیو سرم و بیضه موش های نر تیمارشده با کادمیوم انجام شد. در این مطالعه تجربی 24 موش نر بالغ نژاد NMRI به چهار گروه دسته بندی شدند: 1- کنترل، 2- کادمیوم کلراید (5 میلی گرم بر کیلوگرم) ، 3- کورکومین (100 میلی گرم بر کیلوگرم) ، 4- کورکومین + کادمیوم کلراید.
تیمارها به‏ صورت تک دوز انجام شد و پس از 24 ساعت اسپرم های اپی دید یمی گروه های مختلف جهت بررسی تمامیت غشا مورد استفاده قرار گرفتند. علاوه بر این میزان مالون دی آلوئید (MDA) و همچنین قدرت آنتی‏اکسیدانتی کل سرم و بیضه مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده ها توسط آنالیز واریانس یک‫طرفه همراه شده با تست توکی انجام و تفاوت میانگین‏ها در حد معنی دار (05/0p<) در نظر گرفته شد. در این پژوهش کادمیوم کلراید باعث کاهش معنی دار تمامیت غشای پلاسمایی اسپرم نسبت به گروه کنترل شد. علاوه بر این کادمیوم موجب افزایش معنی‏دار MDA سرم و بیضه و کاهش معنی دار قدرت آنتی‏اکسیدانتی کل سرم و بیضه نسبت به گروه کنترل شد. در گروه کورکومین + کادمیوم کلراید، کورکومین توانست به‏طور معنی‏داری اثرات مخرب کادمیوم را بر روی این پارامترها در مقایسه با گروه کادمیوم جبران کند. به ‫نظر می رسد که کورکومین به ‏عنوان یک آنتی اکسیدانت قادر است اثرات مخرب کادمیوم کلراید را بر روی تمامیت غشا اسپرم، پراکسیداسیون لیپید و قدرت آنتی اکسیدانتی کل سرم و بیضه بهبود بخشد.