تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطوح سرمی آیرزین و هورمون رشد فیبروبلاستی 21 (FGF-21) و مقاومت به انسولین در رت های نر چاق

هدف پژوهش حاضر، بررسی آثار تمرینات ورزشی تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تداومی با شدت متوسط (MICT) بر آیرزین، فاکتور رشد فیبروبلاستی-21 (FGF-21) و مقاومت به انسولین در رت های نر چاق بود. 40 سر رت نر در دو گروه به مدت 10 هفته تحت رژیم غذایی پرچرب (32 سر) و رژیم غذایی استاندارد (8 سر) قرار گرفتند. پس از القاء چاقی، 8 سر رت از گروه رژیم غذایی پرچرب (O) و 8 سر رت گروه رژیم غذایی استاندارد (C) قربانی شده و سایر رت های چاق به طور تصادفی به 3 گروه شاهد چاق (OC) ، تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) و تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) تقسیم شدند. پروتکل HIIT شامل 10 مرحله فعالیت 4 دقیقه ای با شدت معادل 85 تا 90 درصد VO2max و با دوره های استراحتی فعال 2 دقیقه ای بود و پروتکل MICT با شدت معادل 65 تا 70 درصد VO2maxبا مسافت طی شده همسان با پروتکل HIIT بود که هر دو پروتکل به مدت 12 هفته و 5 جلسه در هر هفته اجرا شدند. نمونه های سرمی در دو مرحله (قبل و بعد از اعمال پروتکل های تمرینی) برای اندازه گیری سطوح سرمی آیرزین، FGF-21، انسولین و گلوکز به روش الایزا جمع آوری شد. در گروه HIIT نسبت به گروه OC سطوح سرمی آیرزین (93/0±43/6 نانوگرم در میلی لیتر در مقابل 61/0±61/4 نانوگرم در میلی لیتر، 003/0P=) وFGF-21 (5/206±1658 نانوگرم در لیتر در برابر 97/125±1093 نانوگرم در لیتر، 007/0P=) به صورت معنی داری افزایش یافت. در حالی که MICT اثرات معنی داری بر دو هورمون آیرزین و FGF-21 نداشت (به ترتیب 00/1P=، 29/0P=). هم چنین در هر دو گروه HIIT وMICT نسبت به گروه OC سطوح سرمی گلوکز (HIIT: 07/4±16/111 میلی گرم در دسی لیتر، MICT: 37/1±5/117 میلی گرم در دسی لیتر در برابر 21/13±66/154 میلی گرم در دسی لیتر، به ترتیب 001/0P=، 001/0P=) و شاخص مقاومت به انسولین (HIIT: 20/0±96/1، MICT: 46/0±53/2 در برابر 54/0±89/3، به ترتیب 001/0P=، 01/0P=) به صورت معنی داری کاهش یافتند؛ اما کاهش انسولین سرم (15/0±49/1 نانوگرم در میلی لیتر در برابر 43/0±14/2 نانوگرم در میلی لیتر، 018/0P=) تنها در گروه HIIT معنی دار بود. به نظر می رسد که هر دو پروتکل تمرینی HIIT و MICT منجر به بهبود مقاومت به انسولین در رت های چاق می شوند. با این حال افزایش آیرزین و FGF-21 سرمی تنها در گروه HIIT قابل توجه بود که نشان می دهد شدت فعالیت ورزشی نقش مهمی در تنظیم ترشح این هورمون ها دارد.