ارزیابی میزان قند خون و هموگلوبین A1c قبل و بعد از ورود به برنامه ی پیشگیری و کنترل دیابت کشور در گروهی از سالمندان شهر اصفهان

دیابت یکی از شایع ترین بیماری های غدد است که در جوامع مختلف شیوع متفاوتی دارد. 90 % تا 95 % انواع دیابت را دیابت نوع دو شامل می شود. زندگی صنعتی و شهرنشینی عامل اصلی افزایش تعداد مبتلایان به این بیماری است. برنامه ی کشوری پیشگیری و کنترل دیابت در راستای پیشگیری و کنترل دیابت و عوارض ناشی از آن، در کشور درحال انجام است و هنوز تاثیردقیق برنامه بررسی نشده است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه بر میزان قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله ی بیماران در زمینه ی کنترل دیابت انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه ی مقطعی از نوع قبل و بعد بود که بر روی 100سالمند دیابتی که قصد ورود به برنامه را داشتند، به صورت در دسترس در شهر اصفهان انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه دو قسمتی شامل: اطلاعات جمعیت شناختی، سلامت و سنجش بیوشیمیایی قندخون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله استفاده شد. اطلاعات به صورت قبل از ورود به برنامه و سپس سه ماه پس از ورود به برنامه جمع آوری شد.

میانگین و انحراف معیار قند خون ناشتای بیماران قبل از ورود به برنامه به ترتیب 73/172و 68/71 و سه ماه بعد از برنامه 02/ 143، 19/51 بود (30/5 = t، 001/0>P). همچنین میانگین و انحراف معیار قند هموگلوبین گلیکوزیله بیماران قبل از ورود به برنامه به ترتیب 24/8 و 90/1 و بعد از برنامه به ترتیب 44/7 و 66/1 بود (79/4 = t، 001/0>P).

نتایج این مطالعه، تاثیر برنامه ی کشوری پیشگیری و کنترل دیابت را در کنترل میزان قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله سالمندان دیابتی نشان داد. پیشنهاد می گردد این برنامه در همه ی مراکز بهداشتی-درمانی کشور انجام شود.