تاثیر سطوح مختلف پلوییدی بر قابلیت باروری دانه گرده، جوانه زنی بذر و نشاپذیری گیاهچه تولیدی بادمجان

به منظور بررسی اثر اتوتتراپلوییدی در گیاه بادمجان (Solanum melongenaL.) ، بر قابلیت باروری، تعداد روز تا تشکیل میوه، سرعت و درصد جوانه زنی بذر و نشاپذیری؛ آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی برروی چهار رقم کشتزار، یلدا، چاه بلند و پاسارگاد انجام گرفت. در آزمایشی جداگانه و در سه تکرار اندازه گیری درصد و سرعت جوانه زنی در هر رقم و سطح پلوییدی انجام گرفت. بذور تتراپلویید از گیاهان اتوتتراپلویید که با تیمار کلشیسین به دست آمده بودند، تهیه شدند. برای مقایسه صفات بین سطوح مختلف پلوییدی موجود، بذرها در شرایط گلخانه ای در تخته پرورش نشا، کشت شده و درصد و سرعت ظهور گیاهچه محاسبه گردید. با گذر از دوره دانهالی، نشاها به گلخانه با بستر خاکی منتقل شدند. از زمان کشت بذرها در جعبه کاشت، سرعت نمو مراحل مختلف نونهالی (دو برگی شدن، چهار برگی شدن) ، اندازه گیری شد. تعداد روز تا تشکیل میوه، خصوصیات بذر و دانهال و سرعت نمو در مراحل دانهالی به طور معنی داری در سطح احتمال 5 درصد تحت تاثیر تغییرات القا شده در تعداد دسته جات کروموزومی بودند. رنگ آمیزی دانه های گرده با استوکارمن به منظور تعیین درصد باروری آن ها نشان داد که با افزایش سطح پلوییدی، قابلیت باروری دانه های گرده در سطح احتمال 5 درصد افزایش می یابد. در تلاش برای تولید گیاهان تری پلویید، هیچ یک از تلاقی های انجام شده بین دو فرم دیپلویید و تتراپلویید موفقیت آمیز نبوده و میوه ای تشکیل نگردید.