بررسی اثرات تمرکززدایی مالی بر جذب سرمایه گذاری خصوصی در استان های ایران

در ادبیات اقتصادی، نظریه های تمرکززدایی مالی به عنوان ابزاری جهت افزایش کارایی و بهره وری بخش عمومی و گسترش رشد و توسعه متوازن منطقه ای مورد توجه قرار گرفته است. این افزایش کارایی و رشد منطقه ای می تواند منجر به جذب سرمایه گذاری های خصوصی در دولت های محلی شده و زمینه را برای توسعه ای درون زا و پایدار در مناطق محلی فراهم کند. لذا هدف اصلی این پژوهش، بررسی تاثیر تمرکززدایی درآمدی و هزینه ای بر سرمایه گذاری بخش خصوصی استان های ایران طی دوره زمانی 1395-1384 و با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته است. نتایج حاصل از برآورد الگوها حاکی از تایید رابطه غیرخطی بین شاخص های تمرکززدایی مالی و سرمایه گذاری خصوصی است. به طوری که این رابطه برای تمرکززدایی درآمدی به صورت U شکل (به دلیل توزیع نابرابر منابع درآمدی و رشد نامتوازن در برخی استان ها) و برای تمرکززدایی هزینه ای به صورت U معکوس (به دلیل کاهش منفعت نهایی حاصل از مخارج زیرساخت های عمومی) است. علاوه بر این، رابطه ی متغیرهای نرخ تورم، تولید واقعی هر کارگر، نرخ شهرنشینی و مخارج تحقیق و توسعه با سرمایه گذاری خصوصی مثبت و معنادار است.