نقش میانجی جو اخلاقی سازمان در رابطه بین عدالت سازمانی با سکوت و بی تفاوتی سازمانی معلمان

هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی جو اخلاقی سازمان در رابطه بین عدالت سازمانی با سکوت و بی تفاوتی سازمانی معلمان است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری 480 نفر از معلمان مرد شهرستان آذرشهر در سال 1394-95 بودند که 220 از آنها با استفاده از جدول مورگان به روش تصادفی طبقه ای نسبتی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از چهار پرسشنامه عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1993) ، پرسشنامه بی تفاوتی سازمانی دانایی فرد و همکاران (2011) ، پرسشنامه سکوت سازمانی وکلا و دیمیتریس (2005) و پرسشنامه جو اخلاق سازمانی ویکتور و کولن (1998) استفاده شد. داده ها به وسیله نرم افزارهای آماری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد؛ ضریب مسیر سکوت سازمانی به عدالت سازمانی قبل و بعد از حذف مسیر به ترتیب 26/0 ، 32/0 معنادار می باشد، ضریب مسیر بی تفاوتی سازمانی به عدالت سازمانی به ترتیب 18/0- ، 44/0- معنادار می باشد و ضریب مسیر جو اخلاقی سازمانی برای پیش بینی سکوت سازمانی به ترتیب 66/0 ، 66/ 0 معنادار است. همچنین عدالت سازمانی چه به صورت مستقیم و چه با میانجیگری جو اخلاقی سازمان می تواند سکوت سازمانی را پیش بینی کند اما عدالت سازمانی فقط به صورت مستقیم و نه با میانجیگری جو اخلاقی سازمانی، بی تفاوتی سازمانی را پیش بینی کند.