بررسی مولفه های نیروی عکس العمل زمین در مردان فعال با و بدون دفورمیتی ژنوواروم، طی فاز استانس دویدن

دفورمیتی ژنوواروم به عنوان عاملی برای برهم زدن خط جاذبه و الگوی نیرو در اندام تحتانی معرفی شده است که ممکن است افراد مبتلا را به ویژه در فعالیت های تکراری مانند دویدن، بیش ازپیش در معرض آسیب های اندام تحتانی قرار دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی مولفه های نیروی عکس العمل زمین در افراد با و بدون دفورمیتی ژنوواروم حین دویدن بود. تعداد 30 دانشجوی مرد فعال برحسب وضعیت زانویشان در دو گروه ژنوواروم (15 نفر) و نرمال (15 نفر) قرار گرفتند. نیروهای عکس العمل زمین در سه جهت قدامی- خلفی، داخلی- خارجی و عمودی با استفاده از دو دستگاه صفحه نیرو ثبت و محاسبه شد. از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) برای بررسی اختلافات بین گروهی و آزمون تی وابسته برای بررسی اختلافات درون گروهی در سطح معناداری 05/0>p استفاده شد. نتایج آزمون آماری نشان داد که اختلاف معنا داری در اوج نیروی پیش برنده راستای قدامی خلفی (0/044P=) و اوج نیروی راستای داخلی خارجی (0/048=P) نیروی عکس العمل زمین در اندام برتر بین دو گروه ژنوواروم و نرمال حین دویدن وجود دارد؛ اما در راستای عمودی نیروی عکس العمل زمین بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P). همچنین بین اندام برتر و غیر برتر در هیچ کدام از راستاها در هر دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0<P). اگرچه انحراف مکانیکی ناشی از دفورمیتی ژنوواروم در صفحه فرونتال اتفاق می افتد، نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که این عارضه ممکن است نیروی عکس العمل زمین در سایر صفحات حرکتی را تحت تاثیر قرار دهد، بنابراین پیشنهاد می شود در طراحی برنامه های تعادلی و فعالیت های ورزشی این افراد، کلیه صفحات حرکتی مورد توجه قرار گیرد.