شیمی کانی و زمین‏ دما- فشارسنجی دایک‏ های گابرویی مجموعه افیولیتی گرماب (شمال‏‏ خاوری کامیاران)‏

مجموعه افیولیتی گرماب در شمال‏‏ خاوری کامیاران جای دارد و بخشی از مجموعه معروف به پهنه افیولیت- رادیولاریت کرمانشاه است. از دیدگاه پهنه‏ های زمین‏ ساختاری ایران، این مجموعه در میان پهنه سنندج- سیرجان و پهنه راندگی زاگرس جای گرفته است. برپایه بررسی های صحرایی، دایک‏ های با ترکیب گابرو (گابروی پگماتوییدی، میکروگابرو و گابرونوریت) و دیاباز، پریدوتیت‏ های مجموعه افیولیتی یادشده را قطع کرده‏ اند. پلاژیوکلاز (از نوع آندزین و گاه آنورتیت در گابروی پگماتوییدی و الیگوکلاز تا آلبیت در میکروگابرو و کلینوپیروکسن (از نوع دیوپسید- اوژیت) از کانی‏ های اصلی این سنگ‏ های گابرویی هستند. آمفیبول‏ ها نیز در گروه آمفیبول‏ های کلسیم‏ دار و از نوع مگنزیوهورنبلند و اکتینولیت هستند. بررسی های کانی‏ شناسی و زمین‏ دماسنجی کلینوپیروکسن، آمفیبول و پلاژیوکلازهای دایک‏ های گابروی پگماتوییدی نشان می دهند این سنگ‏ ها در دمای 800 تا 1200 درجه سانتیگراد پدید آمده‏ اند. زمین‏ فشارسنجی برپایه میزان آلومینیم آمفیبول‏ ها نیز نشان دهنده فشارهای 5 تا 7 کیلوبار برای تعادل نهایی این کانی‏ هاست. ترکیب شیمیایی کانی‏ های کلینوپیروکسن و آمفیبول نشان دهنده تبلور آنها از ماگمایی ساب‏ آلکالن است. محیط پیدایش این ماگما نیز به جزیره های کمانی یا کمان آتشفشانی (IAT) وابسته است. همچنین، خاستگاه دایک‏ های گابرویی خاستگاهی گوشته‏ ای در پهنه فرورانش بوده است.