تاثیر آموزش مادران به روش بارکلی بر بهبود رابطه والد-کودک دانش آموزان دارای اختلال کمبود توجه-بیش فعالی

والدین اولین افرادی هستند که در سنین حساس رشد کودک، بیشترین تعامل را با او دارند و نقش مهمی را در رشد روانی-اجتماعی او ایفا می کنند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش مادران به روش بارکلی بر رابطه والد-کودک دانش آموزان دارای اختلال کمبود توجه-بیش فعالی (attention deficit/hyperactiv disorder یا ADHD) پایه های اول، دوم و سوم ابتدایی شهرکرد بود. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه های اول، دوم و سوم ابتدایی مبتلا به ADHD شهرکرد در سال تحصیلی 95-1394 بود. از میان آنها 38 دانش آموز با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به دو گروه آزمایش (19 نفر) و گروه گواه (19 نفر) گمارده شدند. قبل از ارائه مداخله هر دو گروه آزمایش و گواه پرسشنامه رابطه کودک-والد را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. سپس، گروه آزمایش تحت مداخله آموزش والدین به روش بارکلی در طی 10 جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفت اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس ارزیابی تشخیص بیش فعالی Vanderbilt-فرم معلم و فرم والدین، پرسشنامه رابطه کودک-والد و مصاحبه بالینی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 وآزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس یک متغیری نشان داد که این روش آموزش والدین بر تعارض (000/0 = P و 26/61 = F) ، نزدیکی (000/0 = P و 12/59 = F) ، وابستگی (003/0 = P و 00/10 = F) و نمره کل (000/0 = P و 66/88 = F) اثر مثبت و معنی داری داشت. بنابراین یافته های تحقیق گویای بهبود معنی دار رابطه والد-کودک در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه می باشد. با توجه به یافته های پژوهش حاضر و نیز در نظر گرفتن پژوهش های قبلی می توان چنین نتیجه گرفت که این مداخله در بهبود رابطه والد-کودک کودکان دارای ADHD موثر است. پژوهش حاضر به روانشناسان، مشاوران، روانپزشکان و خانواده ها در دست یابی و شناخت روش های اصلاحی و درمانی ایمن در جهت بهبود رابطه والد-کودک کمک می کند.