درک تجربه و معنای ذهنی زنان میانسال از سلامت و تغییرات بدنی مرتبط با سن در شهر شیراز

میانسالی، یکی از مهم ترین دوره های زندگی زنان می باشد که با تجربه تغییرات بدنی مرتبط با سن همراه است. ادراک زنان از این تغییرات بدنی که به صورت اجتماعی برساخته می شود، نقش تعیین کننده ای در رفتارهای سلامت محور آن ها ایفا می کند. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر که بخشی از یک مطالعه گسترده تر بود، با هدف درک تجربه و معنای ذهنی زنان از تغییرات بدنی و سلامت در دوره میانسالی صورت گرفت. این تحقیق به روش کیفی انجام شد. بدین ترتیب، با استفاده از روش نمونه گیری نظری و هدفمند، 22 زن میانسال 40 تا60 ساله به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته جمع آوری گردید و سپس مصاحبه ها با روش نظریه زمینه ای و با توجه به مراحل سه گانه کدگذاری باز، محوری و گزینشی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 7 مقوله اصلی و 29 مقوله فرعی پدیدار شد که مقوله های اصلی شامل «تغییر در کیفیت سلامت» ، «یائسگی زنان به مثابه نشانه» ، «رازگونگی تغییرات بدن» ، «احساس زیست میانسالی تهدید شده» ، «طبیعی انگاری درد» ، «نادیده انگاری مشروعیت یافته» و «دوگانه
مقاومت/ انفعال» بود.
نتیجه‎گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، زنان میانسال زیست تهدید شده ای را تجربه می کنند. بسترهای اجتماعی و فرهنگی که ادراک زنان را شکل می دهد، می تواند موانعی در موفقیت برنامه های سلامت محور و سالمندی موفق ایجاد نماید. بنابراین، برای جلب توجه زنان و همکاری آن ها در برنامه های سلامت محور، نیاز است که ابتدا این باورهای اجتماعی و ذهنی تغییر کند تا زنان فعالانه و مسوولانه در طرح های سلامت مشارکت نمایند.