بررسی مقایسه ای تاثیر سلگزان با بانداژ کشی و بانداژ کشی به تنهایی در پیش گیری از ترومبوز وریدهای عمقی اندام های تحتانی در بیماران تحت عمل جراحی ستون فقرات همراه با وسیله گذاری

این مطالعه، به منظور تعیین تاثیر پیش گیرانه ی سلگزان از بروز ترمبوز وریدهای عمقی اندام های تحتانی در بیماران تحت اعمال جراحی ستون فقرات همراه با وسیله گذاری انجام شد. در یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 300 بیمار تحت عمل جراحی ستون فقرات در دو گروه 150 نفره توزیع شدند. به گروه مورد، علاوه بر بستن بانداژ کشی، روزانه 1 میلی گرم/کیلوگرم آمپول سلگزان تا زمان بستری مطلق، تزریق گردید و در گروه شاهد، از بانداژ کشی به تنهایی استفاده شد. کلیه ی بیماران در 14 روز بعد از عمل، تحت پی گیری قرار گرفتند و بروز ترومبو آمبولی در دو گروه تعیین و مقایسه گردید. در طی مدت مطالعه، 4 بیمار مبتلا به ترومبوز وریدهای عمقی گردیدند که 3 نفر (2 درصد) آن ها از گروه شاهد (باند کشی) و 1 نفر (7/0 درصد) از گروه مورد (باند کشی + تزریق سلگزان) بودند، اما بروز Deep vein thrombosis (DVT) در دو گروه پیش گفته معنی دار نبود (620/0 = P). میانگین حجم خونریزی در دو گروه شاهد و مورد به ترتیب 7/7 ± 0/163 و 3/8 ± 4/203 میلی لیتر بود و حجم خونریزی در بیماران گروه مورد به طور معنی داری بیشتر بود (001/0 > P). در مطالعه ی حاضر، تفاوت معنی داری بین دو گروه تحت پیش گیری از ترومبوز وریدهای عمقی با باند کشی و باند کشی + سلگزان مشاهده نشد. همچنین، مطالعه ای که تاثیر قطعی این دارو را در پیش گیری از بروز ترومبوز وریدهای عمقی و ترومبو آمبولی اثبات نماید، به انجام نرسیده است. از این رو، پیشنهاد می گردد مطالعات بیشتر با حجم نمونه ی بالاتری جهت تعیین تاثیر سلگزان در پیش گیری از ترومبوز وریدهای عمقی انجام گیرد.