ترکیب مصرف کورکومین و تمرین شنا بیوژنز میتوکندریایی را پس از مصرف افراطی اتانول در بافت هیپوکامپ رت های نر افزایش می دهد

یکی از شیوه های رایج مصرف اتانول، مصرف افراطی آن می باشد که با وجود پرهیز، مصرف آن با اختلالات رفتاری طولانی مدتی همراه است. بنابراین، یافتن روش هایی که بتواند در زمانی کوتاه این اختلالات را بهبود بخشد، از اهمیت زیادی برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی اثر کورکومین و تمرین شنا پس از مصرف افراطی اتانول بر بیوژنز میتوکندریایی بافت هیپوکامپ رت های نر انجام شد. در یک کارآزمایی تجربی، رت های نر نژاد ویستار (250-200 گرم) به مدت 4 روز و هر هشت ساعت یک بار اتانول/دکستروز دریافت کردند. پس از گذشت شش روز پرهیز از مصرف، رت های گروه اتانول به صورت تصادفی در چهار گروه شامل: 1) کنترل؛ 2) تمرین شنا؛ 3) کورکومین؛ و 4) تمرین شنا-کورکومین قرار گرفتند. گروهی از رت ها نیز که دکستروز دریافت کرده بودند، به عنوان کنترل اتانول در یک دوره کاملا مشابه مورد بررسی قرار گرفتند. پس از مداخلات، ژن های PGC-1α و TFAM در بافت هیپوکامپ مورد بررسی قرار گرفت. پس از دوره 20 روزه پرهیز از مصرف اتانول، سطوح PGC-1α به حالت اول بازنگشته بود. علیرغم اثر تمرین بر افزایش PGC-1α (05/0>p) ، کورکومین نتوانست آن را به صورت معنی داری نسبت به گروه کنترل تغییر دهد. ترکیب کورکومین و شنا به صورت معنی داری سطوح ژن های PGC-1α و TFAM را در بافت هیپوکامپ افزایش داد (01/0>p). ترکیب همزمان کورکومین و تمرین شنا در مدت 2 هفته اثر سینرژیستی داشته و موجب بهبود سطوح ژن های PGC-1α و TFAM شد و ممکن است باعث افزایش بیوژنز میتوکندریایی در بافت هیپوکامپ پس از مصرف افراطی اتانول شود.
واژگان کلیدی: کورکومین، تمرین شنا، بیوژنز میتوکندریایی، هیپوکامپ، مصرف افراطی اتانول