نقش سرگشتگی ذهنی خودبه خود و عمدی و بهوشیاری زمینه ای در پیشبینی نشانه های وسواس دانشجویان

اهداف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سرگشتگی ذهنی خودبه خود و عمدی و بهوشیاری زمینه ای در پیش بینی نشانه های وسواس دانشجویان بود. در این تحقیق توصیفی، همبستگی و مقطعی، 391 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به روش در دسترس انتخاب و وارد پژوهش شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های وسواس فکری عملی مادزلی، پرسش نامه سرگشتگی ذهنی عمدی و خودبه خود و پرسش نامه بهوشیاری پنج وجهی ذهن آگاهی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش پیرسون و رگرسیون چندگانه همزمان استفاده شد. نتایج همبستگی نشان داد سرگشتگی ذهنی عمدی (05/0>P، 19/0r=) و سرگشتگی ذهنی خودبه خود (01/0>P، 64/0r=) با نشانه های وسواس رابطه مثبت و مستقیم دارد. از بین مولفه های بهوشیاری، مولفه های مشاهده (05/0>P، 11/0-r=) ، عمل همراه با آگاهی (01/0>P، 41/0-r=) ، عدم قضاوت به تجربه درونی (01/0>P، 50/0-r=) و عدم واکنش به تجربه درونی (01/0>P، 61/0-r=) با نشانه های وسواس رابطه منفی و معکوسی دارند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون همزمان نشان می دهد که از بین مولفه های سرگشتگی ذهنی، تنها متغیر سرگشتگی ذهنی خودبه خود (01/0>P، 51/0(β=و از بین مولفه های بهوشیاری، عمل همراه با آگاهی، عدم قضاوت به تجربه درونی و عدم واکنش به تجربه درونی به ترتیب (20/0-(β=، (22/0-β=) ، (41/0- (β=قادر به پیش بینی نشانه های وسواس هستند (01/0>P). یافته های این پژوهش بر نقش سرگشتگی ذهنی غیرعمدی و مولفه های عمل همراه با آگاهی، عدم قضاوت به تجربه درونی و عدم واکنش به تجربه درونی در پیش بینی نشانه های وسواس دانشجویان تاکید می کند که می تواند تبیین و سبب شناسی نشانه های وسواس را تسهیل کند.