اثر تیمارهای شیمیایی و آنزیمی بر ارزش غذایی، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم تفاله گوجه فرنگی در شرایط آزمایشگاهی

زمینه مطالعاتی: یکی از راه های افزایش ارزش غذایی خوراک های با کیفیت پایین در دام های نشخوار کننده استفاده از روش های فیزیکی و شیمیایی برای عمل آوری آن هاست. این آزمایش جهت بررسی ارزش غذایی و فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم تفاله گوجه فرنگی با اعمال تیمارهای مختلف شیمیایی (اتوکلاو، 3 درصد اوره و 3 درصد اوره + اتوکلاو) و آنزیمی (در دو سطح 5/0 و 1 درصد) در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. علاوه بر ترکیبات شیمیایی (ماده خشک، پروتئین خام، دیواره سلولی و خاکستر) ، فراسنجه های حداکثر تولید گاز، سرعت تولید گاز، زمان تاخیر، قابلیت هضم ماده خشک، قابلیت هضم دیواره سلولی و انرژی قابل متابولیسم اندازه گیری شد. کمترین غلظت پروتئین خام در تیمار شاهد، و بیشترین غلظت آن در تیمار اوره 3 درصد (به ترتیب 8/256 و 343 گرم در کیلوگرم ماده خشک) مشاهده شد (05/0>P). همچنین بیشترین غلظت دیواره سلولی نامحلول در شوینده خنثی (دیواره سلولی) ، در بین تیمارهای اعمال شده در تیمار شاهد و اتوکلاو مشاهده شد (05/0>P). تیمار آنزیم یک درصد بالاترین پتانسیل تولید گاز و کوتاه ترین فاز تاخیر را در طی 144 ساعت انکوباسیون داشت (05/0>P). بیشترین مقدار گوارشپذیری ماده آلی در تیمار اوره 3 درصد مشاهده شد (05/0>P). بیشترین مقدار گوارشپذیری دیواره سلولی و ضریب تفکیک، در تیمار اوره 3 درصد مشاهده شد، در مقابل بیشترین مقدار توده میکروبی و انرژی قابل متابولیسم مربوط به تیمار آنزیم یک درصد بود. نتیجه گیری کلی: بهطورکلی، با در نظر گرفتن شاخصهایی مانند قابلیت هضم ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی، ضریب تفکیک و ترکیب شیمیایی میتوان اینطور نتیجه گیری کرد که تیمارهای اوره 3 درصد و آنزیم در سطح یک درصد باعث افزایش قابلیت هضم تفاله گوجه فرنگی شده است.