میزان تجمع فلزات سنگین سرب و کادمیوم در ماهی قزل آلای پرورشی(Oncorhynchus mykiss) ناحیه تالش استان گیلان

زمینه مطالعاتی: فلزات سنگین از آلاینده های محیط زیست محسوب می شوند. آلودگی ماهیان به این آلاینده ها و انتقال به انسان می تواند بیماری های متعددی را برای انسان ایجاد کند. این تحقیق باهدف بررسی میزان تجمع فلزات سرب و کادمیوم در عضله قزل آلای رنگین کمان پرورشی ناحیه تالش استان گیلان، مقایسه میزان تجمع این فلزات در گوشت جنس های نر و ماده و همچنین با سازمان خواروبار کشاورزی، غذا و دارو و سازمان دامپزشکی ایران انجام شد. برای اجرای این پروژه 6 تیمار در محدوده وزنی 900- 700 و زیر 300 گرم در نظر گرفته شد. نمونه برداری در ماه آذر سال 1393 انجام شد. گوشت همگن شده 15 عدد ماهی با دستگاه جذب اتمی روش طیف سنجی نوری بر اساس استاندارد ملی ایران مورد ارزیابی قرار گرفت. ماهیان با میانگین وزنی 56/478 گرم و طول 93/318 سانتی متر بودند. پی اچ آباستخر ها خنثی بود. سختی آب دراستخر های A و B متوسط و در Cسخت بود. دمای آباستخرها 15 -16 درجه سلسیوس بود. علیرغم فاکتورهای پی اچ و دما، سختی آب ایناستخرها تفاوت معنی دار نشان داد(05/0(P<. سرب در مقایسه با کادمیوم کاهش معنی دار نشان نداد(05/0(P>. کادمیوم و سرب در دو گروه ماهیان بین03/0 - <01/0 متغیر بودند. این عناصر در جنس های نر و ماده و سنین مختلف ماهیاناستخر های موردمطالعه تفاوت معنی دار نشان ندادند(05/0(P>. همبستگی مقادیر سرب و کادمیوم با فاکتورهای طول، سن و وزن در بعضی ازاستخرها مثبت و در سایرین منفی بود. نتیجه گیری نهایی: ماهیان قزل آلای پرورشی در محدوده های وزنی 900 –700 و زیر 300 گرم فصل پائیز ناحیه تالش از حیث آلودگی به سرب و کادمیوم و بهداشت مواد غذایی برای مصارف انسانی مناسب بوده و فاقد عوارض جانبی برای مصرف انسان هستند.