کاربرد نقوش اما مزاده های شهرستان دماوند استان تهران در طراحی نشانه های گرافیکی معاصر ایران

معماری اسلامی و تزیینات وابسته به آن، همواره بستری مناسب برای حضور عناصر تجسمی مختلف، ب هویژه آرایه های تزیینی بوده است. بناهای مذهبی اما مزاد ه ها مملو از نقوش تزیینی پرباری است که به سبب برخورداری از طرح های هنری و نقوش نمادین، می تواند در بخ شهایی از هنر معاصر گرافیک، هم چون طراحی نشانه، مورداستفاده قرار گیرد. این مقاله، کوششی است برای مطالعه، طبقه بندی، شناخت هویت و ویژگی های بصری و ریشه های اعتقادی و مفاهیم پنهان و نمادین نقوش تزیینی اما مزاده های شهرستان دماوند و کاربرد آنها در طراحی نشانه ها.  روش انجام تحقیق بر مبنای ماهیت توصیفی- تحلیلی بوده است و شیوه گردآوری اطلاعات به صورت ترکیبی)کتابخانه ای و میدانی(است. جامعه آماری این پژوهش، 93 امام زاده در حوزه عملکرد اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان دماوند استان تهران است و روش نمون هگیری به شکل انتخابی می باشد.  هشت نقش شاخص را از مجموعه نمونه های موردمطالعه انتخاب و سپس نمونه های تصویری، طراحی آن ها ارائه شده است.  همچنین برای بررسی کاربرد عملی نشان ه ها، 81 نشانه از نقوش موردنظر برای ارائه به مراکز و ارگان های مختلف در جدولی جداگانه طراحی شده است.  نتایج حاصل از این مطالعه، گویای آن است که منطقه موردمطالعه، به عنوان بخشی کوچک از پهنه فرهنگی ایران، توانایی ارائه نمونه های کاربردی نشان ه ها را در حد گسترده ای در خود دارد و این نشانه ها قابلیت ترکیب، تغییر و ب هروزرسانی را دارا می باشند.  این قابلیت ها، قاب لتعمیم به دیگر مناطق کشور و حوز ه های فرهنگی هستند.