اثرات تغذیه از آستاگزانتین مصنوعی بر کارایی تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii)

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آستاگزانتین مصنوعی روی کارایی تولید مثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii) انجام شد. در این پژوهش 24 قطعه مولد با نسبت جنسی 1:3 ماده به نر در سه تیمار و دو تکرار استفاده شد. جیره های غذایی حاوی 0 (شاهد) ، 50 و 100 میلی گرم آستاگزانتین بر کیلو گرم جیره به عنوان تیمار های آزمایشی در نظر گرفته شدند. مولدین در طی یک دوره 45 روزه به میزان دو درصد وزن بیومس غذا دهی شدند. اندازه گیری میزان کاروتنوئید کل با روش اسپکتوفوتومتری انجام شد. محتوای کاروتنوئیدی، تعداد تخم در هر گرم، قطر تخم ها، و تعداد لارو ها پس از رهاسازی به عنوان شاخص های کارایی تولیدمثلی مولدین و شاخص های تکوین لاروی (LSI) و طول لارو ها به منظور ارزیابی کیفیت لاروها در نظر گرفته شدند. نتایج نشان دادند با افزودن آستاگزانتین مصنوعی به جیره غذایی مولدین در هر دو سطح 50 و 100 میلی گرم در کیلو گرم افزایش معنی داری در تعداد تخم در هر گرم و تعداد لارو های رها شده ایجاد شد (P<0. 05). همچنین افزایش معنی دار تجمع کاروتنوئید، قطر تخم ها، شاخص تکوین لاروی (LSI) و طول لارو های رها شده مشاهده شد (P<0. 05). با توجه به نتایج این مطالعه و مقرون به صرفه تر بودن، آستاگزانتین در سطح 50 میلی گرم در کیلو گرم به منظور بهبود عملکرد تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین پیشنهاد می شود.