بررسی ارتباط بین حداکثر توان هوازی ( (VO2MAXبا سلامت عمومی (GH)، خستگی و رضایت شغلی در زنان شاغل در بیمارستان های اصفهان

بیشترین ظرفیت هوازی (VO2max) از جمله معیارهایی است که از آن جهت ایجاد تناسب بین کار و کارگر استفاده می شود. جهت حفظ تندرستی و توان جسمانی افراد و نیز افزایش تولید و بهره دهی می توان با سنجش ظرفیت انجام کار فیزیکی (PWC) افراد را در مشاغل متناسب با تواناییشان قرار داد. این مطالعه مقطعی روی 120 نفر از زنان شاغل در بیمارستان در محدوده سنی 21-49 سال و بوسیله تست تک مرحله ای ابلینگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سلامت عمومی، خستگی شغلی و رضایت شغلی و نیز دستگاه تردمیل استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار SPSS V22 و با استفاده از آزمون های Pearson Correlation و T-test می باشند. طبق نتایج بیشترین ظرفیت هوازی، ظرفیت فیزیکی کار و سطح سلامت عمومی بترتیب 38. 89 ± 1. 85 ml. kg-1. min-1 ، 4. 10 ± 0. 47 Kcal/min و 25. 43 ±12. 09 و میانگین و انحراف معیار نمره خستگی و رضایت شغلی بترتیب برابر 85. 87 ± 32. 35 و 57. 48 ± 13. 01 بدست آمد. در این مطالعه بین VO2max با سن، وزن، شاخص توده بدنی (BMI) ، خستگی و رضایت شغلی ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. طبق نتایج بدست آمده از آنجاییکه خستگی و رضایت شغلی با VO2max کارگران در ارتباط است، لذا توصیه میشود، علاوه بر اینکه به جنبه های تناسب فیزیکی در محیط کار توجه می شود به جنبه های روانی نیز توجه ویژه ای گردد، چرا که روی جنبه فیزیکی و در نتیجه روی بهره وری شاغلان تاثیر گذار است.