اثر هشت هفته تمرین تناوبی بر سطوح آدیپوکین ها (آدیپونکتین و PAI-1) و ملکول چسبان (VCAM-1) سرمی زنان غیرفعال چاق

هدف از تحقیق حاضر اثر هشت هفته تمرین بر آدیپونکتین، PAI-1، VCAM-1 در زنان غیرفعال میان سال هست. به همین منظور 40 زن (BMI بین 25-30 کیلوگرم بر مترمربع) با دامنه سنی 45 تا 35 سال به طور داوطلبانه به دو گروه تمرین و کنترل (20==n) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته سه اینتروال سرعتی 10 ثانیه با تناوب های استراحتی 30 ثانیه بین اینتروال ها و به دنبال آن سه تناوب سرعتی 30 ثانیه ای با تناوب های استراحتی 90 ثانیه) به فعالیت پرداختند. دو روز قبل و بعد از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا ترکیب بدنی و فاکتورهای خونی اندازه گیری شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که پس از هشت هفته تمرین سطح آدیپونکتین سرم گروه تجربی به طور معنی داری افزایش یافت (p<0. 05) و سطح VCAM-1 و PAI-1 سرمی کاهش معناداری یافت، همچنین درصد چربی بدن، شاخص توده بدنی و محیط دور کمر بعد یک دوره تمرین در گروه تجربی کاهش و حداکثر اکسیژن مصرفی افزایش یافت (p<0. 05) ؛ بنابراین می توان گفت که تمرین تناوبی باعث افزایش آدیپونکتین، همچنین کاهش VCAM-1 و PAI-1 می شود که این تغییرات می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی در زنان غیرفعال چاق گردد.