آنتی اکسیدان های بزاق و بیماری پریودنتال

افزایش تولید رادیکال های آزاد می تواند به استرس اکسیداتیو منجر شود که درپاتوژنز بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری های دهان نظیر بیماری پریودنتال دخالت دارد. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط آنتی اکسیدان های کلی بزاق و بیماری های پریودنتال صورت گرفته است. این تحقیق به صورت مورد – شاهدی در 15 بیمار مبتلا به پریودنتیت ، 15 بیمار مبتلا به ژنژیویت و 15 فرد سالم در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 1390 انجام شد و آنتی اکسیدان های کلی بزاق این افراد به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. آنتی اکسیدان های کلی در افراد گروه کنترل، ژنژیویت و پریودنتیت بترتیب 19/0 ± 23/3 ، 16/0± 27/2 ، 18/0± 81/1 بود که نشان داد این تفاوت از نظر آماری معنی دار می باشد (0/001>P). ضمنا گروه کنترل با گروه ژنژیویت و پرودنتیت تفاوت معنی داری داشت (0/001>P) اما تفاوت معنی داری میان گروه ژنژیویت و پریودنتیت وجود نداشت (0/05<P). بیماری های پریودنتیت و ژنژویت با کاهش آنتی اکسیدان های کلی بزاق همراه هستند این در حالی است که تفاوت معنی داری در این کاهش بین بیماری پریودنتیت و ژنژویت مشاهده نشده است.