بررسی شاخص نیازهای درمانی پریودنتال (CPITN) در بیماران دیابتیک نوع II و مقایسه با بیماران غیر دیابتی در بیمارستان گلستان شهرستان اهواز سال 96-97

بیماری های پریودنتال، جز بیماری های التهابی می باشد؛ دیابت اثر مخرب بر بافت های پریودنتال دارد و پریودنتیت ششمین عارضه دیابت شناخته شده است. این مطالعه، به منظور تعیین CPITN در بیماران دیابتیک نوع II و مقایسه آن با بیماران غیر دیابتی در بیمارستان گلستان در شهرستان اهواز در سال 97-96 انجام شد. در این مطالعه اپیدمیولوژیک- تحلیلی 115 بیمار مبتلا به دیابت نوع II و 115 فرد سالم مراجعه کننده به بیمارستان گلستان اهواز در رده سنی (60-35) سال بصورت تصادفی انتخاب شدند. و با گرفتن رضایت ضمنی، اطلاعات دموگرافیک بیماران (سن، جنس و میزان تحصیلات) و دفعات مراجعه به دندان پزشک، وضعیت دیابت براساس آخرین آزمایشات و شاخصCPITN در پرسشنامه ثبت شد و اطلاعات جمع آوری شده با آزمون کای اسکوئر آنالیز و در نرم افزار SPSS مقایسه شدند. شاخص CPITN در بیماران دیابتیک به طور معناداری از افراد سالم بیشتر بود. مقایسه این شاخص بین دو گروه از لحاظ تعداد دفعات مسواک زدن، دفعات مراجعه به دندانپزشک، سن، تحصیلات معنادار شد ولی از لحاظ جنس معنادار نبود. دیابت باعث افزایش نیاز به درمان پریودنتال می شود. این تغییر وابسته به جنس نمی باشد و ناشی از اثر مخرب دیابت بر انساج پریودنشیوم و کاهش میزان ترشح بزاق توجیه می شود. توصیه می شود در مرکز دیابت آموزش بهداشت ارتقا یابد.