مقایسه تاثیر دو برنامه تمرینی مهارتی –عملیاتی و ترکیبی بر برخی شاخصهای سیستم ایمنی مردان آتش نشان

فعالیت نیروهای آتش نشان در محیط های سخت و فشار آفرین موجب کاهش تضعیف دستگاه ایمنی از طریق افزایش هورمونهای استرسی و سایتوکاین های التهابی میشود. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر دو شیوه تمرین مهارتی – عملیاتی و ترکیبی بر شاخص های سیستم ایمنی در مردان آتش نشان بود. 36 آتش نشان مرد (با میانگین سن 56/3±3/38 سال، وزن 63/5±10/81 کیلوگرم و سابقه کاری 35/4±66/13 سال) داوطلب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه مهارتی- عملیاتی (12 نفر) ، ترکیبی (12 نفر) وکنترل (12 نفر) قرار گرفتند. گروه مهارتی- عملیاتی به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) در یک برنامه تمرینی مهارتی- عملیاتی شرکت کردند. این برنامه شامل شش مهارت شغلی صعود از برج، حمل وسایل و تجهیزات، حمل مصدوم، حمل و گسترش نردبان، ورود اجباری (ضربان پتک) و حمل و کشیدن لوله آب بود. برنامه تمرین ترکیبی شامل 15دقیقه دویدن هوازی با شدت 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب و پنج تمرین قدرتی منتخب بالا تنه و پایین تنه درنظرکرفته شد. قبل از شروع دوره تمرینی و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین برای تعیین شاخص های IL6, CD40 و کورتیزول از تمام آزمودنی ها در حالت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. داده ها با استفاده از روش آماری Tزوجی و آنالیز واریانس در سطح معنی دار ی 05/0 P