شیوع سرمی و عوامل خطر ارلیشیوز سگ سانان در سگهای شهری و روستایی اهواز

ارلیشیوز مونوسیتیک سگسانان، یک بیماری زئونوز و منتقله از طریق کنه است که توسط ارلیشیا کنیس ایجاد می شود. بیماری در سگ دارای نشانه های بالینی متنوعی از خفیف تا مرگ می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین میزان آلودگی و فاکتورهای خطر ارلیشیا کنیس در سگ به روش الایزا و گسترش خونی بود. نمونه های خون از 184 قلاده سگ شهری و روستایی و به صورت تصادفی، در منطقه اهواز تهیه شد. از 184 قلاده سگ مورد مطالعه، 98/30 درصد (فاصله اطمینان95% 68/37-28/24 درصد) و صفر درصد به ترتیب در الایزا و گسترش خونی مثبت بودند. رگرسیون لاجستیک نشان داد که شانس آلودگی بین سن برحسب سال و بیماری 6/1 (فاصله اطمینان 95% 97/1- 3/1) است (001/0>P) و سن 3/16 درصد از تغییرات بیماری را توجیه می کند. شانس آلودگی در جنس نر 1/1 برابر جنس ماده (فاصله اطمینان 95% 09/2- 58/0) بود (05/0<P). فراوانی نسبی آلودگی در نژاد اصیل و مخلوط به ترتیب 69/11 و 86/44 درصد بود. شانس آلودگی در نژاد مخلوط 14/6 برابر نژاد اصیل (فاصله اطمینان 95% 58/13- 78/2) است و نژاد 9/17 درصد از تغییرات آلودگی را توجیه می کند (001/0>P). شانس آلودگی در سگ های روستایی 31/4 برابر شهری (فاصله اطمینان 95% 59/8- 17/2) بود و محل زندگی 9/13 درصد از تغییرات آلودگی را توجیه می نمود (001/0>P). شانس آلودگی در سگ های دارای کنه 51/8 برابر نداشتن کنه (فاصله اطمینان 95% 57/19- 7/3) بود و تماس با کنه 2/20 درصد از تغییرات آلودگی را توجیه می نمود (001/0>P). مطالعه حاضر نشان داد که ارلیشیا کنیس در سگ های منطقه اهواز وجود دارد و اقدامات کنترلی و پیشگیری، می بایست مدنظر سیاست گذاران بهداشتی قرار گیرد.