اثر محدودیت کالری و ورزش تردمیل بر کاتالپسی ناشی از رزرپین در مدل موش صحرایی بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک اختلال تحلیل برنده معمولا بر دستگاه خارج هرمی اثر می گذارد که بعد از بیماری آلزایمر دومین و شایع ترین اختلال تحلیل برنده عصبی است. نشان داده شده است که محدودیت کالری موجب افزایش امید به زندگی، کاهش بروز چندین بیماری وابسته به سن و حفظ عملکردهای جوانی در طیف گسترده ای از حیوانات آزمایشگاهی می شود. چندین گزارش روشن کرده است که ورزش ممکن است اثرات محافظت نورونی، افزایش نورون زایی و رگ زایی داشته باشد. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثر رژیم غذایی محدودیت کالری بر کاتالپسی ناشی از رزرپین در مدل موش صحرایی بیماری پارکینسون می باشد. 54 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 9 گروه (کنترل، ورزش، پارکینسون،محدودیت کالری،پارکینسون + ورزش، محدودیت کالری + ورزش، بیماری پارکینسون + محدودیت کالری، محدودیت کالری + بیماری پارکینسون دو و محدودیت کالری + بیماری پارکینسون + ورزش) تقسیم شدند. بیماری پارکینسون به وسیله تزریق رزرپین (1 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) ایجاد شد. برای سنجش علائم کاتالپسی از تست میله استفاده شد. همه حیوانات در گروه ورزش مجبور به دویدن روی تردمیل موتور دار (با سرعت 24 متر بر دقیقه به مدت 20 دقیقه، 5 روز در هفته) در طول 3 هفته شدند. حیوانات در گروه های محدودیت کالری تحت رژیم غذایی محدودیت کالری 30 درصدی قرار گرفتند. کاتالپسی به طور معنی داری در گروه های محدودیت کالری + بیماری پارکینسون و بیماری پارکینسون + ورزش نسبت به گروه پارکینسون کمتر بود. علاوه بر این کاهش معنی داری در گروه های بیماری پارکینسون + ورزش + محدودیت کالری در مقایسه با گروه پارکینسون در کاتالپسی مشاهده شد. محدودیت کالری 30 درصدی و ورزش تردمیل می تواند کاتالپسی ناشی از رزرپین را در مدل حیوانی بیماری پارکینسون بهبود بخشد. علاوه بر این اعمال محدودیت کالری قبل از القای بیماری پارکینسون ممکن است از شدت عوارض جانبی بیماری پارکینسون از جمله کاتالپسی بکاهد.