زبان، راهی برای نفوذ صهیونیسم

بررسی صهیونیسم و تفکر درباره جلوه ها و جوانب گوناگون آن، امری دشوار و دراز دامن است و اقتضا دارد که با حوصله و صلابت ویژه ای به آن پرداخته شود؛ زیرا در این حوزه کاملا ویژه، مساله ای که پژوهشگر، متفکر، منتقد و... با آن روبه رو است، امر علمی محض با شرایط حاکم بر مسائل و مجامع علمی نیست؛ از این رو شیوه برخورد با هرگونه طرح و نظریه عمیق و جاندار علمی، هیچ گونه سنخیتی با علم و رویکردهای علمی ندارد؛ زیرا براساس اظهارنظر پروفسور «روژه گارودی»، این یک حوزه «ممنوع» است. ایشان متذکر شده اند که در فرانسه، می توان از جزم های کاتولیک یا مارکسیسم انتقاد کرد، لامذهبی یا ملی گرایی را مورد انتقاد قرار داد، نظام های شوری، ایالات متحده یا افریقای جنوبی را محکوم و هرج ومرج طلبی یا نظام سلطنتی را تقبیح کرد، بدون این که این انتقادها، ما را بیش از حد معمول یک مجادله یا تکذیب، در معرض خطر قرار دهد. اگر تحلیل صهیونیسم را مطرح کنیم، به دنیای دیگری پا می گذاریم و از محدوده ادبیات، به حوزه قضایی منتقل می شویم.