اثر تعاملی جنسیت با زوج درمانی هیجان مدار بر فرسودگی زناشویی در زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره تهران

فرسودگی زناشویی، کاهش تدریجی دلبستگی عاطفی به همسر است که با احساس بیگانگی، بی علاقگی و
بی تفاوتی زوجین به یکدیگر و جایگزینی عواطف منفی به جای عواطف مثبت همراه است. این مطالعه با هدف تعیین اثر تعاملی جنسیت با زوج درمانی هیجان مدار بر فرسودگی زناشویی در زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره تهران انجام گرفت. روش و این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد و دوره پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجینی می شد که در سال 1396 به دلیل تعارض های زناشویی به مراکز مشاوره مناطق مختلف تهران مراجعه کرده بودند که از میان آنها 30 زوج که در آزمون فرسودگی زناشویی یک انحراف معیار بالاتر از میانگین کسب نموده بودند و همچنین معیارهای ورود به زوج درمانی هیجان مدار را داشتند به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. در گروه آزمایش هر زوج به طور مجزا در جلسات زوج درمانی هیجان مدار که شامل 10 جلسه 90 دقیقه ای هفتگی بود، حضور یافتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه فرسودگی زناشویی بود. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره و اندازه گیری مکرر و با استفاده از نرم افزار SPSS-22 تجزیه و تحلیل شدند. میانگین (انحراف معیار) سن گروه آزمایش (2/3) 4/32 سال و برای گروه شاهد (1/4) 2/34 سال بود. زوج درمانی هیجان مدار موجب کاهش فرسودگی زناشویی و مولفه های آن شد، به طوری که میانگین (انحراف معیار) فسودگی جسمی از (1/4) 6/31 به (3/3) 25 (001/0=P) ، فرسودگی عاطفی از (8/4) 35 به (8/3) 3/26 (001/0=P) ، فرسودگی روانی از (8/4) 4/33 به (2/5) 4/31 (001/0=P) و فرسودگی زناشویی از (1/9) 100 به (1/8) 8/76 (001/0=P) در پس آزمون کاهش یافت. جنسیت در فرسودگی زناشویی بین زوجین تفاوت معناداری نداشت. مطالعه نشان داد که زوج درمانی هیجان مدار در کاهش فرسودگی زناشویی موثر بوده است اما اثر تعاملی متغیر جنسیت با زوج درمانی هیجان مدار رابطه ای نشان نداد.