ارزیابی اثر بخشی آموزش ارگونومی در اصلاح روش های کاری در کارکنان اداری بیمارستان

کار با کامپیوتر در مدت طولانی، در شرایط استاتیک و وضعیت بدنی نامناسب ممکن است منجر به ناراحتی های اسکلتی-عضلانی شود. هدف از مطالعه حاضر اثر بخشی آموزش و تمرین ارگونومیکی در بهبود روش کار در میان کاربران کامپیوتر در مشاغل اداری در سال 1395 بوده است. این مطالعه توصیفی-تحلیلی به صورت مداخله‏ای بر روی 28 نفر از کارکنان اداری بیمارستان ولایت دامغان اجرا گردید. به منظور تعیین سطح احتمال خطر ارگونومیکی، وضعیت بدنی افراد قبل و 6 ماه بعد از مداخله با کمک روش ROSA مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین به منظور افزایش آگاهی پرسنل از برنامه‏ های آموزش اصول ارگونومیکی استفاده شد. در نهایت از آنالیز واریانس یک‏طرفه و آزمون تی‏ مستقل جهت تجزیه و تحلیل داده‏ های آماری استفاده شد.
یافته ‏ها: پیش از اجرای برنامه مداخله آموزشی مهم‏ترین ریسک فاکتور در وضعیت ‏های بدنی افراد به ترتیب در نواحی گردن (009/0=P) ، آرنج (019/0=P) و شانه (031/0=P) بوده که پس از مداخله این سطح خطر در اندام ‏های یاد شده کاهش یافت که این مقدار تغییر معنی‏ دار بود. همچنین متغیرهای سن (028/0=P) ، جنسیت (015/0=P) ، شاخص توده بدنی (040/0=P) ، سطح تحصیلات (047/0=P) و سابقه شغلی (025/0=P) دارای تاثیر معنا‏دار بر امتیاز نهایی ROSA بودند. نتایج بیانگر شیوع علایم اختلالات اسکلتی-عضلانی و سطح ریسک ارگونومیک محسابه شده به روش ROSA است که نیاز به مداخله ارگونومی در طراحی محیط، ابزار و تجهیزات همزمان با مداخله آموزشی وجود دارد.