بررسی تاثیر مداخله تمرینی شنا بر تعادل و سیستم های درگیر در تعادل نوجوانان دارای اختلال شنوایی با کم کاری دهلیزی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر مداخله تمرینی شنا بر تعادل و سیستم های درگیر در تعادل نوجوانان دارای اختلال شنوایی با کم کاری دهلیزی بود. 24 نفر از دختران ناشنوای مدارس استثنایی شهرستان پاکدشت استان تهران به صورت نمونه در دسترس در این تحقیق حضور داشتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. ابتدا پیش آزمون تعادل تحت چهار شرایط حسی مختلف شامل؛ اختلال هم زمان حسی-پیکری و دهلیزی، بینایی و دهلیزی، حسی-پیکری و بینایی و بدون هیچ تداخل حسی، با دستگاه بایودکس گرفته شد. سپس، 12 نفر گروه تجربی (میانگین سنی 8/2±50/15) به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه تحت آموزش شنا قرار گرفتند و 12 نفر گروه کنترل (میانگین سنی 9/1±50/15) در هیچ رشته ورزشی فعالیتی نداشتند. پس از اتمام دوره مداخله تمرینی، پس آزمون تعادلی مشابه پیش آزمون به عمل آمد. تحلیل دادها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره انجام شد. با تایید توزیع داده ها و همگنی واریانس ها، نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد تمرینات شنا به طور معنی داری بر تعادل بدون تداخل حسی و تعادل دهلیزی تاثیرگذار است (005/0P≤). نتیجه گیری: پیشنهاد می شود به منظور بهبود تعادل افراد ناشنوا آموزش شنا برای ناشنوایان به عنوان یک روش توان بخشی در مراکز بهداشتی درمانی، بیمارستان، مراکز توان بخشی، مدارس استثنایی، مدارس ناشنوایان مورداستفاده قرار گیرد.