بررسی خطر تخریب منابع آب های زیرزمینی با استفاده از مدل اصلاحی ایرانی ارزیابی پتانسیل بیابان زایی در دشت های استان فارس

آب های زیرزمینی از منابع مهم تامین آب در مناطق خشک و نیمه خشک می باشند. مدیریت بهینه منابع آبی و حفظ و ارتقای کیفیت و کمیت آنها نیازمند وجود دا ده هایی در زمینه موقعیت، مقدار و پراکنش آب در یک منطقه جغرافیایی معین می باشد. با توجه به این موضوع در این تحقیق برآن شدیم تا به بررسی خطر تخریب کیفی و کمی آب های زیرزمینی در دشت های استان فارس با استفاده از مدل اصلاحی IMDPA و سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) بپردازیم. هدف از این پژوهش پهنه بندی مناسب و تهیه نقشه های آسیب پذیری منطقه در جهت تعیین مناطق در معرض ریسک بیشتر بود که گامی اساسی و مهم در مدیریت منابع آبی در راستای اولویت بندی مناطق جهت برنامه ریزی مقابله با تخریب کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی بشمار می رود. در تهیه نقشه پهنه بندی وضعیت کیفی و کمی آب های زیرزمینی از روش کریجینگ معمولی کروی استفاده شد. داده های مورد نیاز با استفاده از اطلاعات دقیق مربوط به داده برداری های انجام شده توسط شرکت آب منطقه ای استان فارس تهیه گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که از نظر افت سطح آب زیرزمینی (وضعیت کمی) بیش از 81 % دشت های استان فارس در وضعیت خطر شدید و خیلی شدید قرار دارند. از نظر وضعیت کیفی حدود 58% دشت های استان فارس در وضعیت خطر شدید و خیلی شدید قرار دارند. به طور کلی بیش از 83 % دشت های استان فارس در وضعیت خطر شدید و خیلی شدید از نظر وضعیت آب زیرزمینی قرار دارند. خطر شدید و خیلی شدید در اکثر نقاط استان فارس خصوصا نقاط مرکزی و جنوبی و خطر کم و متوسط غالبا در شمال شرقی استان فارس مشاهده گردید.