اندیشه سیاسی علمای شیعه در اواخر سده دوازدهم هجری (با تکیه بر اندیشه شیخ یوسف بحرانی و علامه وحید بهبهانی)

موضوع این تحقیق، ساختار اندیشه سیاسی علمای شیعه در اوخر سده دوازدهم هجری، با تکیه بر اندیشه شیخ یوسف بحرانی و علامه وحید بهبهانی است. با توجه به این که رویکرد اخباری و اصولی در میان علمای شیعه از اواخر دوره صفویه باب بود، نظر علما درباره سیاست و حکومت های وقت نیز با توجه به رویکردشان تفاوت داشت. از سویی دیگر، بیگانگی نهاد دین و دولت در حد فاصل سقوط صفویه تا قاجاریه (1135 - 1209 ق) ، باعث مهاجرت علمای طراز اول به عتبات عالیات شد. در این میان، شیخ یوسف بحرانی و علامه وحید بهبهانی به عنوان علمای برجسته و معلمان رویکرد اخباری و اصولی در مباحثه و مناظره با یک دیگر بودند که سرانجام به تثبیت و توسعه اندیشه سیاسی اصولی ختم شد. تا آن زمان علمای اخباری، حکومت فرد مومنی از میان مسلمانان را به شرط عدالت جایز می دانستند، اما با پیروزی اصولی ها ولایت مطلقه فقیه جامع الشرایط تثبیت شد و حکومت می بایست ماذون و منصوب می بود. این تحقیق، به روش توصیفی تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه ای صورت گرفته است.