تحلیل رابطه تاب آوری با ابعاد استرس شغلی در کارکنان نظام دانشگاهی (مورد مطالعه: دانشگاه های شهید بهشتی، علامه طباطبائی، یزد)

هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی رابطه تاب آوری با ابعاد استرس شغلی به صورت عمیق تر در کارکنان دانشگاه های شهید بهشتی، علامه طباطبائی و دانشگاه یزد بود. پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل همه کارکنان دانشگاه های شهید بهشتی، علامه طباطبائی و دانشگاه یزد برابر با 418 نفر بود که از بین آنها 200 نفر به کمک جدول مورگان و کرجسی و روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد استرس شغلی HSE و تاب آوری مقیاس کانر- دیویدسون CD-RISC استفاده شد. روایی محتوایی و صوری پرسشنامه ها را صاحب نظران، بررسی و تایید کردند. پایایی پرسشنامه ها نیز با استفاده از آلفای کرونباخ برای پرسشنامه کانر و دیویدسون (CD-RISC) 89/0 و برای استرس شغلی HSE 8/0 محاسبه شد. تحلیل داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری صورت گرفت که نشان داد میان تاب آوری و ابعاد نقش، ارتباط، حمایت همکاران، حمایت مافوق، کنترل، تغییرات رابطه معنی داری وجود دارد و میان تاب آوری با ابعاد تقاضا و حمایت مافوق رابطه معنی داری وجود ندارد.