مقایسه اثر ایزوسورباید مونونیترات و استرادیول واژینال در نرم کردن سرویکس در حاملگی های ترم: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

آماده سازی سرویکس معمولا قبل از شروع انقباضات لیبر شروع می شود و برای دیلاتاسیون و عبور جنین لازم است. با توجه به اهمیت زایمان طبیعی و کاهش خطر سزارین، آمادگی سرویکس زنان باردار از اولویت های مامایی می باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر تجویز ایزوسورباید مونونیترات در مقایسه با استرادیول بر آمادگی سرویکس و القاء زایمان و عوارض این دو دارو انجام شد. این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1395 بر روی 99 نفر از زنان باردار بالای 40 هفته مراجعه کننده به بیمارستان علوی اردبیل انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تخصیص تصادفی در سه گروه ایزوسورباید مونونیترات، استرادیول و دارونما قرار گرفتند و داروها به صورت سرپایی در فورنیکس خلفی بیماران قرار داده شد. هر 3 گروه بعد از 12ساعت بستری شدند و در صورت نمره بیشاپ کمتر از 6، دوزهای قبلی در تمام گروه ها تکرار شد. معاینات دهانه رحم هر 2 ساعت و فشارخون و تعداد ضربان قلب مادر هر 4 ساعت تا هنگام زایمان صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های آنوا یک طرفه، کای اسکوئر و کروسکال والیس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گفته شد. زمان آماده سازی سرویکس تا زایمان در گروه ایزوسورباید و استرادیول یکسان (381/0=p) ، ولی در هر دو به طور معنی داری کمتر از دارونما بود (016/0=p). ایزوسورباید و استرادیول نمره بیشاب سرویکس را افزایش دادند. بین گروه ها از نظر طول فاز فعال زایمان اختلاف معنی داری مشاهده نشد (860/0=p). با وجود اینکه گروه دارونما دارای بیشترین فراوانی سزارین بود، ولی در مجموع سه گروه مورد مطالعه از نظر نوع زایمان تفاوت معنی داری نداشتند (484/0=p). فراوانی عوارض دارویی در مادران گروه های ایزوسورباید و استرادیول بیشتر از دارونما بود. ایزوسورباید مونونیترات و استرادیول واژینال به طور مشابه نمره بیشاپ را تغییر دادند و سبب کوتاه شدن فاصله آماده سازی تا زایمان شدند. هر دو دارو سبب کاهش زمان بستری تا زایمان، هزینه تحریک زایمان و بهبود تجربه زایمان شدند، بدون اینکه نیاز به استفاده از وسایل کمکی و یا اعمال جراحی باشد.