تاثیر دلبستگی درمانی بر اختلال ثانویه روان شناختی ناشی از اختلال خوردن دختران ابتدایی مبتلا به اختلال پرخوری و چاقی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر دلبستگی درمانی بر اختلال ثانویه روان شناختی ناشی از اختلال خوردن دختران دارای چاقی بود. این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، دختران مقطع ابتدایی مبتلا به مشکلات دلبستگی و چاقی بودند که از آن ها 32 نفر به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (16 دختر) و آزمایش (16 دختر) تقسیم شدند. روش نمونه گیری هدفمند بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اختلال دلبستگی کودکان (راندولف 1996) ، پرسشنامه اختلال ثانویه روان شناختی ناشی از ویژگی های اختلال خوردن (بوهن و فربورن، 2008) و پرسشنامه اختلال پرخوری (مارکوس و کالارچین، 2003) بود. پس از تشکیل گروه ها (آزمایش و کنترل) و اجرای پیش آزمون، مادران گروه آزمایش به مدت 10 جلسه در طول دوماه ونیم در برنامه مداخله مبتنی بر دلبستگی شرکت نمودند و گروه کنترل مداخله ای دریافت ننمود. پس از پایان مداخله، بر روی دو گروه پس آزمون و پس از 45 روز آزمون پیگیری انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که در مرحله پس آزمون و پیگیری کاهش معنی داری در نمره اختلالات ناشی از خوردن گروه آزمایش نسبت به کنترل، وجود دارد (005/0>p). با توجه به نتایج، درمان مبتنی بر دلبستگی می تواند به عنوان شیوه مداخله در جهت کاهش اختلال ثانویه روان شناختی ناشی از اختلال خوردن در کودکان دارای چاقی به کار گرفته شود.