بررسی تطبیقی مجازات جرم اسید پاشی در ایران و کشورهای جنوب آسیا و راه های پیشنهادی برای پیشگیری از آن

اسیدپاشی نوعی خشونت فجیع است و در کشورهای هند، بنگلادش، کامبوج و پاکستان بیشتر رایج است. بین جرم اسیدپاشی و جایگاه اجتماعی زنان ارتباط نزدیک وجود دارد. این جرم با توجه به صدمات جبران ناپذیری که ایجاد می کند و مهمتر از همه به دلیل این که زیبایی چهره قربانی را از بین می برد، از نظر عده ای حتی به مراتب از جرم قتل عمد نیز سنگین تر است. از آنجا که در سال های اخیر ارتکاب جرم اسیدپاشی در ایران گسترش یافته است، مطالعه این جرم و بررسی مجازات آن در کشورهای مختلف و نیز پیشنهاد روش های پیشگیری مفید به نظر می رسد. قوانین ایران برای بازدارندگی از جرم اسیدپاشی کافی نیست. تولید، توزیع و فروش اسید آزاد بوده و لازم است محدودیت هایی برای آن در نظر گرفته شود. همچنین مجازات قصاص که برای این جرم در نظر گرفته شده است، به دلایل مختلف اجرا نمی شود و کارآیی لازم را ندارد. از آنجایی که سوختگی خصوصا در صورت و دست ها که این بیماران به آن دچار می شوند یک بیماری دائمی است و قابل درمان نبوده و عوارض فیزیکی، روانی، اقتصادی و اجتماعی زیادی داشته و زندگی فرد را به نابودی می کشد، باید علاوه بر دیه، هزینه متعارف درمان بیماری به طور مادام العمر به عهده مجرم باشد. همچنین جریمه های هنگفت مالی و زندان نقش بازدارندگی بهتری خواهند داشت. بالا بردن هزینه اجتماعی جرم اسید پاشی و مطرود شدن عاملین این جنایت از اقدامات لازم می باشد.