بررسی تاثیر تجویز پیشگیرانه و در حین عمل جراحی متیل پردنیزولون با دوز بالا، بر پیش آگهی مداخله جراحی در بیماران مبتلا به میلوپاتی سرویکال

نتایج برخی مطالعات استفاده از متیل پردنیزولون را جهت کاهش عوارض جراحی های ستون مهره ای و نخاع و نیز تسریع روند بهبودی بیماران، مفید گزارش کرده اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تجویز پیشگیرانه و در حین عمل جراحی متیل پردنیزولون با دوز بالا، بر پیش آگهی مداخله جراحی، در بیماران مبتلا به میلوپاتی سرویکال انجام گردید. مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی بر روی 72 بیمار با علائم سرویکال میلوپاتی شامل اسپوندیلوز، دژنراسیون دیسک های گردن، استئوفیت ها، کلسیفیکاسیون لیگامان طولی خلفی، ضخیم شدن لیگامان فلاووم، هایپرتروفی استئوآرتروتیک فاست ها و سایر پاتولوژی های غیر تروماتیک دارای اندیکاسیون عمل جراحی، انجام شد. در یک گروه (34=n) ابتدا متیل پردنیزولون با دوز بالا به میزان mg/kg 5/12 به شکل انفوزیون وریدی، در مدت 30 دقیقه قبل از عمل جراحی و سپس به میزانmg/kg/hr 1 به شکل انفوزیون مداوم داخل وریدی (تا انتهای عمل و قبل از انتقال به ریکاوری) تزریق شد. در گروه کنترل (38=n) این تزریق انجام نگردید. بیماران توسط تیم معاینه کننده، قبل و پس از جراحی (در چهار نوبت: 48 ساعت، دو هفته، یک ماه و شش ماه بعد) مورد بررسی قرار گرفته و براساس معیارهایJapanese Orthopedic Association Score (JOA) و Modified Rankin Scale (MRS) نمره دهی شدند. میزان موثر بودن تزریق متیل پردنیزولون، با مقایسه تفاوت نمره بیماران قبل و پس از جراحی در دو گروه انجام شد. آنالیز داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 صورت گرفته و سطح معناداری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. بیماران دو گروه از نظر مشخصات بالینی و متغیرهای حین جراحی، نظیر خونریزی و زمان جراحی و همچنین عوارض پس از جراحی مانند عفونت محل عمل و ترومبوز ورید عمقی و… از نظر آماری تفاوت معناداری نداشتند. در سنجش معیار JOA و MRS قبل و در زمان های مختلف پس از جراحی بین دو گروه، تفاوت آماری معناداری مشاهده نگردید. نتایج مطالعه تفاوت قابل ملاحظه ای در بهبود عملکرد عصبی گروه بیماران با تجویز متیل پردنیزولون نسبت به گروه کنترل نشان نداد و مطالعات بیشتر در این زمینه با حجم نمونه بالاتر پیشنهاد می شود.