معرفی مالیات بر نقل و انتقال املاک استان تهران به عنوان مالیات محلی و اثرات متقابل آن بر بهبود توسعه شهری و اقتصادی آن: رویکرد معادلات همزمان

امروزه در بسیاری از کشورهای جهان از مالیات های محلی، مالیات بر آلاینده های زیست محیطی، مالیات بر عایدی سرمایه، مالیات بر مجموع درآمد و مالیات بر واحدهای مسکونی خالی به عنوان پایه های مالیاتی موجه و پایدار نام برده می شود. این در حالی است که مالیاتهای محلی، به علت کارایی و مزیت های آن بیشتر مورد توجه قرار گرفته و توسعه یافته است. هر چند که کلیه پایه های مالیات ملی می توانند کاندیدایی برای پایه مالیات محلی باشند، ولی برخی از پایه های مالیاتی دارای مزیت انتخاب محلی هستند؛ یک انتخاب مهم و مورد استفاده در این زمینه مالیات بر دارایی های غیرقابل انتقال (املاک) است که با توجه به موقعیت و ویژگی املاک در استان تهران، در این بررسی این نوع پایه مالیاتی به عنوان مالیات محلی در استان تهران معرفی و مورد ارزیابی قرار گرفت. در این راستا هدف از این مطالعه، بررسی اثرات مالیات بر نقل و انتقال املاک در بهبود توسعه شهرنشینی و اثر سایر متغیرها بر این منبع مالیات محلی در استان تهران در چارچوب معادلات همزمان است. این اثرات متقابل با استفاده از روش حداقل مربعات سه مرحله ای (3SLS) و داده های فصلی 1384:1 تا 1394:4 مورد بررسی و تحلیل تجربی قرار گرفته است. نتایج حاصل از برآورد مدل نشان می دهد مالیات بر نقل و انتقال املاک به عنوان یک مالیات محلی، موجب بهبود 59/0 درصدی در وضعیت شهرنشینی در استان تهران می شود، درحالی که افزایش این نوع پایه مالیاتی باعث کاهش 22/0 درصدی در توسعه شهرنشینی (عرضه خانه های جدید) می گردد. از سوی دیگر، افزایش تولید ناخالص داخلی و همچنین نرخ شهرنشینی، افزایشی به ترتیب برابر با 22/0 و 91/2 درصدی در درآمد مالیات بر دارایی در این استان را در پی دارد.