رابطه جنسیت و اضطراب آشکار و پنهان: نقش دلبستگی به خدا و پایگاه هویت من

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین جنسیت و اضطراب آشکار و پنهان با تاکید بر نقش تعدیل کنندگی دلبستگی به خدا و پایگاه هویت من در دانشجویان دانشگاه قم انجام شد. در این مطالعه همبستگی، تعداد 370 نفر دانشجو (190 پسر و 180 دختر) از میان دانشجویان دانشگاه قم انتخاب شدند و به آزمون گسترش یافته عینی پایگاه هویت من، دلبستگی به خدا و پرسش نامه اضطراب کتل پاسخ دادند. نتایج نشان داد که بین جنسیت و اضطراب رابطه معناداری وجود ندارد و جنسیت پیش بینی کننده معناداری برای اضطراب نیست، اما هویت تحقق یافته، هویت بحران زده و دلبستگی به خدا با اضطراب رابطه داشته و به طور معناداری می توانند اضطراب را پیش بینی نمایند. بر اساس نتایج رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی، اثر متقابل جنسیت و هویت تحقق یافته و نیز اثر متقابل جنسیت و هویت بحران زده برای اضطراب آشکار معنادار بود، ولی برای اضطراب پنهان معنادار نبود. به علاوه، اثر متقابل جنسیت و دلبستگی به خدا برای اضطراب معنادار نبود. همچنین نتایج نشان داد که جنسیت همراه با هویت و دلبستگی به خدا مقدار اندکی به واریانس تبیین شده اضطراب آشکار و پنهان می افزاید که قابل توجه نیست. بنابراین، می توان گفت که احتمالا نمی توان اضطراب را به جنسیت نسبت داد، بلکه متغیرهای دیگری مانند پایگاه هویت من و دلبستگی به خدا نقش مهم تری در تبیین اضطراب دارند که می توان آنها را متغیر پیش بین برای اضطراب معرفی کرد.