بررسی اثرات کورکومین در بهبود قدرت عضلانی، پیشگیری از تخریب سلول های الیگودندروسیتی و میلین در مغز ، مدل حیوانی بیماری MS

زمینه و مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس نوعی بیماری مزمن نورودژنراتیو است که با ناتوانی عصبی همراه است. کورکومین به دلیل توانایی عبور از سد خونی مغزی و داشتن اثرات آنتی اکسیدانی قوی و محافظت کنندگی عصبی می تواند در پیشگیری از ابتلا به این وضعیت غیرطبیعی موثر باشد. لذا هدف این مطالعه بررسی اثرات کورکومین در بهبود قدرت عضلانی، پیشگیری از تخریب سلول های الیگودندروسیتی و میلین در مغز موش صحرایی است. تعداد 28 عدد موش صحرایی (200 میلی گرم) به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل، شم (DMSO) ، کاپریزون و کورکومین قرارداده شدند. در گروه کورکومین، هم زمان با گاواژ کاپریزون (0. 6 درصد) ، کورکومین (200 میلی گرم بر کیلوگرم) به مدت چهار هفته استفاده شد. در طول مطالعه قدرت عضلانی با استفاده از تست رفتاری بسکت، درصد سلول های بیان کننده مارکر های A2B5 و MBP توسط تکنیک ایمونوهیستوشیمی و میزان تراکم میلین با استفاده از رنگ آمیزی لوکسال فست بلو مورد ارزیابی قرار گرفت. نهایتا نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزارهای Image j، SPSS و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تصاویر ایمونوهیستوشیمی نشان داد که در گروه کورکومین درصد سلول های بالغ و پیش ساز الیگودندروسیتی در مقایسه با گروه های شم و کاپریزون به صورت معنی داری بیشتر است (05/0≥P). بعلاوه دانسیته میلین و قدرت عضلانی موش ها در گروه کورکومین نسبت به گروه های کاپریزون و شم بالاتر بود (05/0≥P). مصرف ترکیبات طبیعی که محتوی کورکومین می باشند، می تواند در پیشگیری از تخریب سلول های الیگودندروسیتی و میلین در افراد مستعد به بیماری ام اس موثر باشد.