اثرات فوری کفش ناپایدار بر میزان فعالیت میوالکتریکی عضلات منتخب ناحیه تنه حین بلندکردن بار

کفش های ناپایدار در محیط های شغلی معمولا به منظور کاهش اختلالات ناشی از کار استفاده می شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات فوری استفاده از کفش ناپایدار بر میزان فعالیت عضلات ناحیه تنه حین بلندکردن بار بود.

در این تحقیق نیمه تجربی، 15 نفر از مردان سالم و در دسترس در این پژوهش نیمه تجربی شرکت کردند. فعالیت عضلات راست شکمی، مورب خارجی شکم، مورب داخلی شکم، مولتی فیدوس، ارکتوراسپاین، پشتی بزرگ، مربع کمری و سرینی میانی سمت پای برتر آن ها در وضعیت های پابرهنه، کفش معمولی و کفش ناپایدار حین بلندکردن بار ثبت گردید. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد (05/0=α).

نتایج پژوهش حاضر کاهش معناداری در میانگین فعالیت نرمالیزه شده عضلات راست شکمی، مورب داخلی شکم و مربع کمری هنگام پوشیدن کفش ناپایدار نشان داد. کفش ناپایدار کاهش قابل توجهی در مقدار حداکثر فعالیت نرمالیزه شده عضلات راست شکمی، مربع کمری و ارکتوراسپاین را نشان داد. درحالی که پوشیدن کفش ناپایدار، افزایش در میزان حداکثر فعالیت نرمالیزه شده عضله مولتی فیدوس را نسبت به وضعیت های دیگر نشان داد (05/0>P). به علاوه، میزان فرکانس میانه عضلات مورب خارجی شکم، مورب داخلی شکم، ارکتوراسپاین و مولتی فیدوس حین استفاده از کفش ناپایدار نسبت به وضعیت های پابرهنه و کفش معمولی افزایش معناداری را از خود نشان داد (05/0>P). همچنین، استفاده از کفش ناپایدار در مقایسه با دو وضعیت دیگر باعث کاهش میزان هم انقباضی عضلات راست شکمی/ ارکتوراسپاین، راست شکمی/ مولتی فیدوس، مورب داخلی شکم/ ارکتوراسپاین و مورب خارجی شکم/ مولتی فیدوس شد (05/0>P).

با توجه به کاهش سطح فعالیت عضلات و نیز میزان هم انقباضی عضلات منتخب ناحیه تنه، استفاده از کفش ناپایدار ممکن است مزایای مختلفی همچون کاهش فشار وارده بر مهره های ناحیه کمری و جلوگیری از آسیب های مختلف به ناحیه کمر مانند کمردرد داشته باشد. اگرچه، مطالعات بیشتری برای ارائه نتایج دقیق تر لازم است.