نقش میانجی محیط حقوقی در تاثیر هوش استراتژیک بر ظرفیت تغییر سازمانی در سازمان های ورزشی

هدف از این تحقیق تاثیر هوش استراتژیک بر ظرفیت تغییر سازمانی با نقش نقش تعدیل گر محیط حقوقی در سازمان های ورزشی بود. روش تحقیق توصیفی همبستگی بود که به روش میدانی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق را کلیه مدیران عالی و ستادی وزارت ورزش و جوانان، مدیران کل ادارات ورزش و جوانان استان ها، روسای فدراسیون های ورزشی به تعداد 150 نفر تشکیل می دادند. با توجه به محدود بودن جامعه، از روش نمونه گیری کل شمار برای نمونه گیری استفاده شده و 116 پرسشنامه جمع آوری گردید. ابزار تحقیق سه پرسشنامه استاندارد محیط حقوقی نیک نژاد (1395) ، پرسشنامه هوش استراتژیک هنری (1396) و پرسشنامه ظرفیت تغییر سازمانی جاج (2009) بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. برای توصیف داده ها از میانگین، انحراف معیار، درصد، فراوانی و جداول از طریق نرم افزار Spss V23 و برای استنباط آماری داده ها از طریق مدل سازی معادلات ساختاری و به کمک نرم افزار IBM Amos 23 در دو بخش مدل اندازه گیری و بخش ساختاری انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که هوش استراتژیک بر ظرفیت تغییر سازمانی در سازمان های ورزشی تاثیر معنی داری دارد (01/0=p). نقش تعدیل گر محیط حقوقی در تاثیر هوش استراتژیک بر ظرفیت تغییر سازمانی نیز معنی دار بوده و همچنین مدل حاصل از محیط حقوقی، تاثیر استراتژیک و ظرفیت تغییر سازمانی از برازش کافی برخوردار بود. توجه به هوش استراتژیک مدیران و آماده سازی محیط حقوقی مناسب ظرفیت تغییر سازمانی را افزایش خواهد داد.