ارائه نگرشی نوین در طراحی معماری با رویکرد معناشناسی امبرتو اکو

تمایل به حفظ هویت، سنت ها و فرهنگ های بومی هر جامعه ای از یک سو و تمایل به امروزی شدن از سوی دیگر از جمله مسائل بسیار مهم جوامع مختلفی می باشد که تاثیر مستقیم آن در معماری معاصر آنها قابل لمس، مشاهده و بررسی است. در این پژوهش مسئله این است که چگونه می توان سنت، ارزش ها و معانی عناصر پیشین را حفظ و در عین حال فردی امروزی نیز بود، اما در زمینه ی معماری صرفا می توان به صورت کیفی این مساله را مورد مطالعه قرار داد و در این پژوهش از رویکرد تطبیقی نشانه شناسی در معماری کمک گرفته شده است. امبرتو اکو به عنوان یک نشانه شناس ساختارگرا می کوشد با الهام از الگوی یلمسلف به تببین این نکته بپردازد که تاویل اصیل در برابر تاویل نابه هنجار، ناشی از نوعی آزادی در عین محدودیت است، به بیانی دیگر، بسط دامنه ی معانی اصیل در نشانه های گفتمان غالب بر متن، موجب پدید آمدن نوعی انسجام در آن می شود، این انسجام به خودی خود دامنه تاویل هایی که با زمینه های فرهنگی و اجتماعی متن بیگانه اند تقلیل می دهد و خواننده را در مسیرهای مشخصی از جریان تفسیری پیش می برد، مسیر هایی که می توان با مطالعه ی نشانه شناختی اثر آنها را پیش بینی و تبیین کرد. بر این اساس پژوهش حاضر می کوشد با نگاه توصیفی تحلیلی، ضمن بررسی خواستگاه های اندیشه اکو، تاثیر این نگرش را در معماری که موجب ایجاد معماری اصیل خواهد شد را بررسی کند.