تاثیر آموزش به شیوه ی معمول و ترکیبی بر خلاقیت، انگیزش و یادگیری فارسی آموزان غیرایرانی

با آنکه بکارگیری فناوری به عنوان ابزاری در یاددهی برخط شناخته می شود، به نظر می رسد رویکردهای نوین در آموزش، بر ترکیب فناوری با شیوه های حضوری در کلاس تاکید دارد. اما این پرسش بی پاسخ مانده است که آیا آموزش ترکیبی در کلاس های آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان اثربخش است. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثرات یادگیری به شیوه ی معمول و ترکیبی بر خلاقیت، انگیزش و یادگیری فارسی آموزان غیرایرانی می باشد. در این پژوهش، ابتدا مروری برمفهوم یادگیری ترکیبی و نگاهی مختصر بر کاربرد آن در آموزش ارائه می گردد. روش تحقیق کاربردی و به روش شبه تجربی می-باشد. این پژوهش بر روی 40 فارسی آموز غیرایرانی مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی دهخدا انجام شده است. داده های پژوهش به کمک پرسشنامه ی خلاقیت تورنس، پرسشنامه ی انگیزش پیشرفت هرمنس و پرسشنامه ی یادگیری جمع آوری و با استفاده از روش کواریانس تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری میان یادگیری به شیوه ی ترکیبی با یادگیری به شیوه ی معمول در مورد متغیرهای خلاقیت، انگیزش و یادگیری در میان فارسی آموزان غیرایرانی وجود دارد.