بررسی و تحلیل آموزه های عرفانی دعای عرفه امام حسین(ع)

عرفان و آموزه های عرفانی یکی از راه های تکامل انسان و معرفت خداوند و رسیدن به ساحت ملکوتی اوست. از آنجا که کسب آموزه های عرفانی باید از راه صحیح به دست آید تا بتوان درستی و خلوص آن اعتماد پیدا کرد، برای شناخت وسایل و مراحل این سیر و سلوک عرفانی ضروری است به کتاب و سنت و صاحبان معرفت الهی یعنی معصومان (ع) مراجعه شود. امام حسین (ع) در دعای عرفه، مراحل سیر و سلوک إلی الله را به خوبی در قالب دعا بیان فرموده اند که می توان با تحلیل آن به آموزه هایی هدایت بخش دست یافت. این جستار درصدد بوده است تا با روش توصیفی – تحلیلی و بهره گیری از منابع مختلف لغوی و تفسیری و شروح مربوط به ادعیه، مهمترین آموزه های عرفانی دعای عرفه را استخراج و تبیین نماید و به این نتیجه دست یافته است که در دعای عرفه به آموزه های عرفانی عملی خاصی مانند توبه، فقر، رضا، ایمان، یقین، توکل، اخلاص و معرفت و توحید را می توان دست یافت که هر کدام باید در مرحله ای خاص طی شود تا به مرحله بعدی رسید. یعنی میان این آموزه ها ترتیب و تقدم و تاخر وجود دارد.