عملکرد و کاربردهای پزشکی وزیکول های خارج سلولی باکتری ها

وزیکول های خارج سلولی، نانوساختارهای سلولی هستند که در حدود 50 سال پیش شناسایی شدند. مطالعات نشان داده است که تقریبا همه باکتری های گرم منفی، طی رشد طبیعی خود، وزیکول های خارج سلولی را ترشح می کنند. امروزه تولید وزیکول های غشایی از سوی باکتری های گرم مثبت، انگل ها، قارچ ها و مایکوباکتری ها نیز گزارش شده است. از آنجایی که این ذرات نانومتری بسیاری از اجزای باکتریایی مانند DNA،RNA ، پروتئین، اندوتوکسین و مولکول های ویرولانس را حمل می کنند، در تعامل با محیط و دیگر باکتری ها نقش بسیار مهمی دارند؛ به همین جهت بسیاری از این وزیکول ها در ارتباط با انتقال عوامل بیماری زا، ترکیبات پروتئینی آنتی ژنیک و توسعه واکسن های غیرسلولی و همچنین به عنوان انتقال دهنده های دارو مطرح هستند. مطالعات صورت گرفته در این زمینه تا به امروز بیشتر در ارتباط با نقش های بیماری زایی و فیزیولوژیکی این نانوساختارها در ارتباطات بین گونه ای بحث می کند. بر این اساس در این مقاله به نقش وزیکول های خارج ‎سلولی باکتری ها و نیز عملکردهای پاتولوژی و فیزیولوژی که در میان کنش های بین باکتری ها و همین طور باکتری و میزبان نقش دارند، پرداخته خواهد شد. از آنجایی که وزیکول های خارج سلولی در بیماری زایی، انتقال افقی ژن، تنظیم بیان ژن، تنظیم پاسخ ایمنی و پیام رسانی سلولی نقش موثری دارند، مطالعات بیشتری در زمینه کاربرد پزشکی این نانوساختارها به عنوان نسل جدیدی از واکسن ها، ادجوانت ها و عوامل انتقال دهنده دارو موردنیاز است.