شناسایی و بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین و وانکومایسین در بیماران بستری در بخش های عفونی، سوانح و سوختگی بیمارستان های ساری و قائم شهر در سال 1394

استافیلوکوکوس اورئوس از مهم ترین و شایع ترین پاتوژن های بیمارستانی است و به دلیل قدرت بیماری زایی بالقوه و مقاومت روزافزون در برابر داروهای ضدمیکروبی به یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی در جهان تبدیل شده است. هدف از این مطالعه جداسازی استافیلوکوکوس اورئوس های مقاوم به متی سیلین و وانکومایسین از بیماران بستری در بخش های عفونی و سوانح و سوختگی بیمارستان های رازی قائم شهر و شهید زارع ساری و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتکی آنها در سال 1394 است. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، تعداد 134 نمونه کشت استافیلوکوکوس اورئوس به دست آمده از بیماران بستری در بخش های عفونی و سوانح و سوختگی، به روش تصادفی ساده از آزمایشگاه بیمارستان تهیه و به آزمایشگاه تحقیقاتی منتقل شد. نمونه ها در محیط بلاد آگار به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سلسیوس انکوبه شد. کلنی ها از نظر مورفولوژی، خصوصیات بیوشیمیایی و مقاومت به پلی میکسین و حساسیت به نووبیوسین بررسی شدند. برای جدایه ها تست آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن انجام شد و شناسایی به روش PCR صورت گرفت. نتایج PCR برای تایید سکانس شد. از مجموع 134 نمونه کشت به دست آمده از آزمایشگاه بیمارستان، تعداد 100 نمونه به عنوان استافیلوکوکوس اورئوس شناسایی شدند که تعداد 51 نمونه مقاوم به متی سیلین و 2 نمونه مقاوم به تمام آنتی بیوتیک ها و وانکومایسین و واجد ژن های vanA و vanB بودند. 45/09 درصد سویه های مقاوم به متی سیلین از بخش مراقبت های ویژه به دست آمد. شناسایی مقاومت به آنتی بیوتیک در عوامل عفونی بیمارستانی یک چالش اصلی در درمان عفونت ها است. 25/37 درصد نمونه های به دست آمده از بیمارستان، استافیلوکوکوس اورئوس نبودند. این مطالعه همچنین شیوع 51درصدی مقاومت به متی سیلین را نشان داد.