مقایسه ی تاثیر اسیتالوپرام و دارونما بر کیفیت زندگی و علایم افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان سینه با ماستکتومی

این مطالعه، با هدف بررسی اثر اسیتالوپرام (Escitalopram) بر علایم افسردگی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان سینه که تحت ماستکتومی قرار گرفته بودند، در مقایسه با دارونما انجام شد. در یک مطالعه ی بالینی دو سو کور تصادفی، ابتدا 72 بیمار از نظر شرایط ورود به مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. با در نظر گرفتن معیارها، در نهایت 64 نفر از زنان 65-18 ساله با تشخیص سرطان سینه و با رادیکال ماستکتومی تعدیل شده (Modified radical mastectomy) ، به طور تصادفی در دو گروه مورد (32 نفر) و شاهد (32 نفر) قرار گرفتند. در گروه اسیتالوپرام، دارو با دز 10 میلی گرم روزانه شروع شد و بعد از یک هفته، به 20 میلی گرم روزانه رسید و تا هفته ی دوازدهم ادامه یافت. ارزیابی بیماران با پرسش نامه های Depression anxiety stress scales (DASS) و World Health Organization quality of life-brief questionnaire (WHO QOL-BREF questionnaire) در هفته های 0، 2، 8 و 12 صورت گرفت. در ارزیابی کیفیت زندگی، زیر مقیاس های سلامت روان شناختی، روابط اجتماعی، سلامت محیط و سلامت عمومی در هفته های 2، 8 و 12 به صورت معنی داری از گروه شاهد بالاتر بود (05/0 > P). به علاوه، در تحلیل درون گروهی برای گروه مورد، تفاوت مقادیر میانگین زیر مقیاس های سلامت جسمانی، سلامت روان شناختی، روابط اجتماعی، سلامت محیط و سلامت عمومی معنی دار گزارش شد (01/0 > P). شروع اسیتالوپرام با دز روزانه ی 10 میلی گرم و افزایش تدریجی آن به 20 میلی گرم روزانه در بیماران غیر افسرده ی مبتلا به سرطان سینه با ماستکتومی، ممکن است در پیش گیری از علایم افسردگی و بهبود کیفیت زندگی در قیاس با دارونما موثر باشد.