روش های تجربی دیالکتیکی پیر زیما و نقد جامعه شناختی همراه آهنگ های بابام

متن داستانی، انباشت واقعیت و خیال است. آفرینشگر متن ادبی هم تجربه های زیستی بیرونی و درونی را در ساختار ادبی ساده یا پیچیده ای هماهنگ می کند که ترکیبی از واژگان و عناصر داستانی باشد. درک و شناخت درست از داستان نیز در گرو شناخت شکل های آگاهی است که با ساختار متن و معنای آن گره خورده است. یکی از نظریه های ادبی برجسته در تجزیه و تحلیل آثار ادبی و هنری، نظریه جامعه شناسی و به ویژه جامعه شناسی مارکسیسم است که در فرآیند بررسی آن، مباحثی چون ایدئولوژی (هژمونی) اقتصاد و باور به زیرساخت بودن آن، طبقات اجتماعی، شیء شدگی انسان و از سوی دیگر، بت وارگی کالا و امثال آن مطرح اند. موضوعات جامعه شناختی ادبیات یا همان اجتماعیات در ادبیات و از جمله پرداختن به تاثیر و تاثرات موضوعات ادبی و جامعه شناسی و زندگی طبقات فرودست جامعه و شیوه های زیست اجتماعی آنان، فرهنگ و عناصر فرهنگی از مضامین داستانی معاصرند که با آثار نویسندگان معاصر و از جمله علی اشرف درویشیان گره خورده اند. در این مقاله توصیفی، اسنادی و مبتنی بر تجزیه و تحلیل تلاش شده است با رویکرد نقد اجتماعی متن پیر زیما و به ویژه روش های تجربی و دیالکتیکی اجتماعی او، پیوند پیچیده متن با زمینه های اجتماعی آفرینش و تکوین داستان  «همراه آهنگ های بابام» علی اشرف درویشیان تحلیل و بررسی شود.