بررسی مطالبات زنان در آثار داستان نویسان زن از انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی

نقد و بررسی سیمای زن در ادبیات داستانی معاصر ایران و ارائه باورهای زنانه نسبت به زن سبب شد تا تاریخ ادبیات داستانی معاصر را از انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی با نیت شناخت نقش زنان داستان نویس درافزایش بن مایه های داستان نویسی بررسی کنیم. پس از بررسی دقیق معلوم شد باوجود محدودیت های بسیاری که درآغاز، فضا را برای آفرینش های ادبی زنان تنگ کرده، آثاری پدید آمد که گرچه ارزش ادبی چندانی نداشتند، اما به جهت حضور بانوان ایرانی در عرصه ادبیات داستانی واجد اهمیت هستند. در این جستار کوشش نگارنده بر این بوده است که به چنین پرسش هایی بپردازد: آیا میان رویداد تاریخی مهمی مثل انقلاب مشروطه با داستان نویسی زنان رابطه ای وجود دارد؟ داستان نویسان زن پس از ورود به عرصه داستان نویسی مضامین مربوط به خود، خواسته ها و مطالباتشان را چگونه دنبال کرده اند؟ میزان توفیق ایشان در نشان دادن انتظارات و توقعات مورد نظر خود تا چه اندازه بوده و تا چه حد زندگی و وضعیت آن ها در داستان هایشان انعکاس یافته است؟ پژوهنده در پایان دریافت که داستان نویسان زن در دوران مذکور، به گواه آثارشان بیش از هر چیز با دغدغه های عدالت خواهانه و آزادی خواهانه می نوشتند و تلاطمات و پرسش ها و بن بست ها و حسرت های مشترک خود را برملا کرده و با داستان گویی فضایی برای تنفس، عرض اندام و بالیدن فراهم آورده اند.