پاسخ های فیتوشیمیایی و مورفوفیزیولوژیکی گیاه ریحان (Ocimum basilicum L.) به محلول پاشی برگی پلی آمین ها

کاربرد پلی آمین ها با اثر در محدوده وسیعی از فرآیندهای رشد و نمو گیاه از جمله تاخیر پیری، جمع آوری رادیکال های فعال و تحمل تنش های مختلف و عملکرد به عنوان عوامل ضدپیری و ضدتنش در گیاه و از طرف دیگر رقابتی بودن تولید آنها با اتیلن می تواند به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر شاخص های رشد و عملکرد متابولیکی گیاه اثر بگذارد. این تحقیق با هدف بررسی اثرات محلول پاشی برگی پلی آمین ها بر خصوصیات فیتوشیمیایی و مورفوفیزیولوژیکی گیاه ریحان اجرا شد. این آزمایش در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با 10 تیمار شامل اسپرمین، اسپرمیدین و پوتریسین هر کدام در سه سطح 50، 100 و 150 میلی گرم در لیتر با 3 تکرار انجام شد. تیمار بدون محلول پاشی با اسپرمین، اسپرمیدین و پوتریسین به عنوان تیمار شاهد استفاده شد. نتایج نشان داد محلول پاشی سطوح مختلف اسپرمین، اسپرمیدین و پوتریسین تاثیر معنی داری (01/0 P≤) بر صفاتی مانند وزن تر اندام هوایی و ریشه، وزن خشک اندام هوایی و ریشه و درصد اسانس و همچنین اثر معنی داری (05/0 P≤) بر صفاتی مانند کلروفیل کل برگ و ویتامین ث داشت. بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه و همچنین درصد اسانس در تیمار 100 میلی گرم در لیتر اسپرمیدین حاصل شد. همچنین بیشترین میزان کلروفیل کل برگ و ویتامین ث با محلول پاشی 100 میلی گرم در لیتر پوتریسین مشاهده شد. محلول پاشی سطوح مختلف اسپرمین، اسپرمیدین و پوتریسین سبب افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاه ریحان شد و بیشترین میزان اسانس در تیمار 100 میلی گرم در لیتر اسپرمیدین مشاهده شد.