بررسی نقش و اثر برخی مقاومت های آنتی بیوتیکی در گسترش سویه های استافیلوکوکوس اورئوس بیماری زا در نمونه های بالینی مختلف

استافیلوکوکوس اورئوس دارای عوامل بیماری زای متعددی است. مقاومت های آنتی بیوتیکی ممکن است میزان تهاجم این باکتری را افزایش دهد. هدف از این مطالعه، تعیین نقش و اثر برخی مقاومت های آنتی بیوتیکی در گسترش سویه های استافیلوکوکوس اورئوس بیماری زا در نمونه های بالینی مختلف می باشد. 95 ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های بالینی مختلف جمع آوری شد. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی با روش دیسک دیفیوژن (کربی-بایر) برای 6 کلاس مختلف تعیین گردید. شناسایی ژن های عامل چسبندگی در ایزوله های به دست آمده با استفاده از روش Multiplex PCR و پرایمرهای اختصاصی انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده از نرم افزار GraphPad Prism نسخه 6 و آزمون های آماری کای دو استفاده گردید. 05/0p≤ معنی دار در نظر گرفته شد. از 95 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس، 29 ایزوله (52/30 درصد) مقاوم به متی سیلین، 12 ایزوله (63/12 درصد) مقاوم به کلیندامایسین، 48 ایزوله (52/50 درصد) مقاوم به گاتی فلوکساسین، 88 ایزوله (63/92 درصد) مقاوم به جنتامایسین، 57 ایزوله (60 درصد) مقاوم به اریترومایسین و 79 ایزوله (15/83 درصد) مقاوم به تتراسیاکلین بودند. ژن های fnbA در 14 ایزوله (73/14 درصد) ،fnbB در 29 ایزوله (52/30 درصد) ،fib در 21 ایزوله (10/22 درصد) ،clfA در 17 ایزوله (89/17 درصد) و clfB در 19 ایزوله (20 درصد) حضور داشتند. ارتباط معنی داری بین مقاومت به آنتی بیوتیک های ماکرولیدی، تتراسایکلینی، بتالاکتامی، لینکوزامیدی و آمینوگلیوزیدی و عوامل بیماری زا دیده شد. عوامل چسبندگی در استافیلوکوکوس اورئوس احتمالا سبب برخی تغییرات ساختاری و زمینه ساز بروز مقاومت به کلاس های مختلف آنتی بیوتیک می شود.